Peribalus strictus:
Długość ciała 8,5-11,0 mm. Bardzo podobny do poprzedniego gatunku, ale różni się kształtem głowy, która jest w zarysie trójkątna i wyraźnie zwężająca się przed oczami, a policzki są znacznie dłuższe od nadustka i łączą się przed nim. Drugi człon czułków cały jasny, a trzeci czasami tylko lekko ściemniony na końcu. Jasne niepunktowane boczne krawędzie przedplecza wąskie i tylko lekko zgrubiałe. Jasna niepunktowana plama na wierzchołku tarczki czasami bardzo wąska. Gatunek palearktyczny, w Polsce pospolity. Polifag, zasiedlający różnego typu zbiorowiska łąkowe, murawowe, ruderalne, polany leśne, a czasami łowiony również na krzewach i drzewach. Zimują osobniki dorosłe, które wychodzą z kryjówek czasami już w połowie kwietnia, jednak częste są dopiero w maju. Imago nowego pokolenia pojawiają się w sierpniu, ale licznie można je spotkać również we wrześniu, a nawet na początku października.

Na podstawie:
Lis J.A. 2000. Klucze do oznaczania owadów Polski. Część XVIII. Pluskwiaki różnoskrzydłe - Heteroptera, zeszyt 14. Tarczówkowate - Pentatomidae. Polskie Towarzystwo Entomologiczne, Toruń, nr 160 serii kluczy, 72 ss.