Zicrona caerulea:
Długość ciała 4,8-8,0 mm. Grzbietowa strona ciała błyszcząca, sinozielona lub fioletowa, z licznymi bezbarwnymi punktami; strona brzuszna, czułki i odnóża czarne, te ostatnie czasami także z metalicznym połyskiem. Głowa wyraźnie zwężona przed oczami; nadustek wolny, mniej więcej tej długości co policzki; drugi człon czułków tej długości co trzeci, lub nieco od niego dłuższy. Tarczka krótka, znacznie krótsza od przykrywek (corium); błonka półpokryw czarna lub czamo-brązowa. Listewka odwłoka dobrze widoczna, punktowana bezbarwnymi punktami, cala z metalicznym połyskiem. Gatunek holarktyczny, znany także z Krainy Orientalnej i Afrotropikalnej. Występuje w całej Polsce, szczególnie pospolity na podmokłych brzegach lasów, porębach leśnych, torfowiskach, głównie na wierzbówce kiprzycy Chamaenerion angustifolium, i wrzosie Calluna vulgaris, oraz na niskich brzozach Betula, wierzbach Salix i dębach Quercus. Poluje na larwy i owady dorosłe, głównie z takich rzędów, jak Hymenoptera, Lepidopttra i Coleoptera, podstawowym źródłem pokarmu są jednak dla niego larwy chrząszczy z podrodziny Galerucinae (Chrysomelidae). Zimują owady dorosłe, głównie pod opadłymi liśćmi u nasady krzewów, lub w ściółce w świetlistych lasach.

Na podstawie:
Lis J.A. 2000. Klucze do oznaczania owadów Polski. Część XVIII. Pluskwiaki różnoskrzydłe - Heteroptera, zeszyt 14. Tarczówkowate - Pentatomidae. Polskie Towarzystwo Entomologiczne, Toruń, nr 160 serii kluczy, 72 ss.