Aradus pallescens:
Aradus pallescens i jego ciemniejsza podgatunkowa forma frigidus są łatwe do rozpoznania ze względu na swoje niewielkie rozmiary, krępą budowę ciała oraz strukturę czułków. Ponadto samice tego gatunku są brachypteryczne. Kształt genitaliów samca jest bardzo zbliżony do tych spotykanych u również występujących w Polsce, A. aterrimus i A. crenaticollis. Podgatunek Aradus pallescens frigidus może być i był mylony z A. aterrimus, który ma smuklejszą formę, dłuższe czułki i zazwyczaj wąskie, zaostrzone tylnoboczne kąty segmentów odwłoka. Z kolei A. crenaticollis jest większy i ma dłuższe czułki o zupełnie innej strukturze.
W przeciwieństwie do większości europejskich gatunków rodzaju Aradus, które są dendrobiontyczne i mycetofagiczne, odżywiając się grzybami, Aradus pallescens pobiera soki bezpośrednio z korzeni roślin z rodzaju posłonek (Helianthemum). Dlatego siedliska jego bytowania nie znajdują się na lub pod korą drzew, lecz w glebie pokrytej mchem lub niską roślinnością, pod płaskimi kamieniami lub kawałkami drewna. Podgatunek Aradus pallescens pallescens występuje na niższych wysokościach w strefie akumulacyjnej tarasów rzecznych, natomiast A. pallescens frigidus ma ciemniejsze ubarwienie i zasiedla wysokogórskie łąki alpejskie oraz otwarte obszary stepowe w Skandynawii i Syberii.

Na podstawie:
Gierlasiński G., Kolago G., Heiss E. 2025. Aradus pallescens Herrich-Schaeffer, 1840 (Heteroptera: Aradidae) w Polsce. Heteroptera Poloniae - Acta Faunistica 19: 51-52.