START (HOME)        WYKAZ GATUNKÓW (CHECKLIST)        IKONOGRAFIA (ICONOGRAPHY)        ROZMIESZCZENIE (DISTRIBUTION)        PROGRAMY (TOOLS)        PIŚMIENNICTWO (LITERATURE)        METODYKA (METHODS)        LINKI (LINKS)        O PROJEKCIE (ABOUT)

Saldidae   >>   Saldula palustris

Na podstawie: "Klucze do oznaczania owadów Polski. Część XVIII. Pluskwiaki różnoskrzydłe - Heteroptera. Zeszyt 3. Leptopodidae, Nabrzeżkowate - Saldidae". A. Wróblewski. Warszawa 1968.


Oznaczanie opiera się w znacznej mierze na cechach ubarwienia, które, jeśli idzie o półpokrywy, odznacza się dużą zmiennością. Nieodzowne są w kluczu serie eunomiczne, czyli sekwencje deseni od najjaśniejszych do najciemniejszych, wskazujące na charakterystyczne dla poszczególnych gatunków typy i kierunki odchyleń. Żadna seria wszakże nie ujmuje wszystkich trafiających się wariantów ubarwienia. Opatrzenie się, a zwłaszcza dysponowanie większą liczbą osobników, czyni oznaczanie łatwiejszym.


Saldula palustris:
Przedplecze szorstkie, słabo błyszczące, przeważnie pokryte krótkim, przylegającym owłosieniem, co nadaje barwie czarnej odcień szary; boki przedplecza nigdy nie wklęsłe, kołnierz krótki, zwykle niewyraźny; bruzda poprzeczna przedplecza płytka, szczególnie po bokach; całe przedplecze, również brzegi, czarne; łukowate, wypukłe boki szerokiego, trapezowatego przedplecza zaginają się przy głowie, tworząc "barki"; przyoczka wyraźnie rozsunięte; głowa mniejsza, jej szerokość wynosi u samców mniej niż 63% (zwykle około 57%), u samic mniej niż 55% (zwykle około 52%) szerokości ciała; drugi człon czułków tylko z krótkim uwłosieniem; drugi człon czułków przynajmniej częściowo jasny; ciało krępe, o zarysie jajowatym, półpokrywy zwykle mniej lub więcej skrócone; owłosienie półpokryw złożone ze srebrzystych lub złotawych, krótszych i czarnych, nastroszonych, długich włosów; półpokrywy z bogatszym, bardzo zmiennym deseniem; nawet ciemne osobniki zachowują na brzeżnym pasie w nasadowej połowie exocorium jasne; błonka półpokryw z czterema komórkami; zewnętrzny pas exocorium, do żyłki subkostalnej cały jasny z wyjątkiem części nasadowej; wzdłuż żyłki subkostalnej zawsze dwie czarne plamki: mniejsza proksymalna w 1/3 exocorium i większa w 2/3 exocorium (u osobników bardzo ciemnych połączone); wzdłuż brzegu zewnętrznego exocorium jasny pasek oddzielający ciemne plamy zachowuje się nawet u bardzo ciemnych osobników (eunomia na rys. 124-127, za Wróblewski 1968); ciemna linia podłużna na przedniej stronie przednich goleni łączy się z ciemną plamą nasady goleni w jedną całość; włosy na wzgórku czuciowym paramer u samców krótkie (rys. 108, za Wróblewski 1968).; stosunek długości do szerokości u samców 2,17, u samic 2,1; długość samców 3,5 (3,3-3,8) mm, samic 3,9 (3,6-4,1) mm;


Szereg eunomiczny i paramera samca (za Wróblewski 1968):


Copyright: Grzegorz Gierlasiński. 2013-2020.