START (HOME)        WYKAZ GATUNKÓW (CHECKLIST)        IKONOGRAFIA (ICONOGRAPHY)        ROZMIESZCZENIE (DISTRIBUTION)        PROGRAMY (TOOLS)        PIŚMIENNICTWO (LITERATURE)        METODYKA (METHODS)        LINKI (LINKS)        O PROJEKCIE (ABOUT)
PLUSKWIAKI ŚWIATA (TRUE BUGS OF THE WORLD)

Miridae   >>   Blepharidopterus angulatus (Fallén, 1807)


Blepharidopterus angulatus:
Ciało wysmukłe, błyszczące, pokryte gęstymi, delikatnymi brązowymi i jasnymi włoskami, zielonkawe, rzadko żółtawe lub brązowawe ale wówczas z zielonym deseniem lub obramowaniem. U okazów przechowywanych w kolekcjach bardziej żółtawe. Głowa jasna, niewielka, oczy u samców duże, wypukłe, u samic wyraźnie mniejsze. Nadustek niewielki, wysunięty do przodu (patrząc z góry). Pierwszy człon czułków stosunkowo długi, jasny, przyciemniony u nasady, czasami też na wierzchołku, często z ciemnym, brązowym pasem po wewnętrznej stronie, pokryty bardzo krótkimi, przylegającymi włoskami i kilkoma kolcami. Drugi człon jasny lub jasnobrązowy, przyciemniony u nasady, prawie cylindryczny, pokryty bardzo krótkimi, przylegającymi włoskami. Trzeci człon jasny u nasady, następnie przyciemniony, cienki, długi, tylko nieco krótszy niż drugi, czwarty człon cienki, krótki. Ryjek cienki, sięgający ostatniej pary bioder. Przedplecze jasnożółte do zielonego, wyraźnie podzielone na płat przedni, z silnie wypukłymi poduszeczkami, i płat tylny. Tylne kąty przedplecza z charakterystycznymi brązowymi plamami. Tarczka śródtułowia i tarczka duża, żółta lub zielonkawożółta. Półpokrywy najczęściej zielonkawe lub żółtawe, prześwitujące, klinik, duży, wyraźny, membrana jasna lub jasnoszara, użyłkowanie zazwyczaj wyraźne, zielone, rzadziej żółtawe. Odnóża żółte i zielonożółte, golenie z charakterystyczną ciemnobrązową częścią nasadową, stopy często przyciemnione. Brzuszna strona ciała żółta i żółtozielona. Paramery większe niż u poprzedniego gatunku (rys. 41-42).
Związany głownie z olszą czarną (Alnus glutinosa) ale spotykany również na brzozie i innych drzewach liściastych. Drapieżnik, polujący na mszyce, skoczki, koliszki i inne drobne owady, częsty jest też kanibalizm. Pluskwiak ten potrafi również boleśnie ukłuć ludzi. Gatunek ma jedno pokolenie w roku, zimuje w stadium jaja, owady dorosłe spotykamy od czerwca do października. Długość ciała 4,9-5,8 mm.

Rysunki za Gorczyca, Herczek 2008; paramery:





Na podstawie:
Gorczyca J., Herczek A. 2008. Tasznikowate - Miridae. Podrodziny: Bryocorinae, Orthotylinae. Klucze do oznaczania owadów Polski, 18(6c): 75 ss.


Copyright: Grzegorz Gierlasiński. 2013-2023.