Halticus luteicollis:
Ciało owalne nieco wydłużone, błyszczące, pokryte delikatnymi, jasnymi, długimi włoskami. Głowa i przedplecze najczęściej żółte, głowa przyciemniona czasami na ciemieniu, nadustek i boczna część głowy pod oczami zwykle brązowawe. Czułki jasnożółte, wierzchołek drugiego członu, część wierzchołkowa trzeciego i czwarty człon często przyciemnione. Ryjek żółty czasami brązowawy, ostatni człon zwykle przyciemniony, bardzo krótki, sięga za pierwszą parę bioder. Przedplecze przyciemnione w części dystalnej, rzadko całkiem ciemne, tarczka mała czarna lub brązowawa, półpokrywy czarne lub ciemnobrązowe, wcięcie klinika bardzo wyraźne, membrana szara, użyłkowanie często niewyraźne. Odnóża jasne, żółtawe, przednie golenie czasami z podłużną brązową linią po wewnętrznej stronie, tylne golenie często przyciemnione w części nasadowej, ostatni człon stopy ciemnobrązowy. Tylne uda przyciemnione jedynie w pierwszej części, część żółta zajmuje około jednej trzeciej długości, dużo więcej niż u pozostałych gatunków z tego rodzaju. Brzuszna część ciała czarna, błyszcząca. W Polsce bardzo rzadki, wykazywany głównie z południowej części kraju. Najbardziej na północ wysuniętym stanowiskiem tego pluskwiaka jest do tej pory Mielnik nad Bugiem. Gatunek prawdopodobnie wyłącznie fitofagiczny związany z roślinami z rodzaju Clematis. Osobniki dorosłe spotykamy w lipcu i sierpniu, ma jedno pokolenie w roku, zimuje w postaci jaja, wyłącznie makropteryczny. Długość ciała 2,8-3,6 mm.

Rysunki za Gorczyca, Herczek 2008; paramery w rodzaju Halticus:

Na podstawie:
Gorczyca J., Herczek A. 2008. Tasznikowate - Miridae. Podrodziny: Bryocorinae, Orthotylinae. Klucze do oznaczania owadów Polski, 18(6c): 75 ss.
Wagner E., Weber H.H. 1964. Faune de France, tom 67. Heteropteres Miridae. Paris, 593 s.