Halticus pusillus:
Ubarwienie zbliżone do Halticus apterus, głowa jednak jednolicie czarna, bez jaśniejszych plam w kątach oczu. Ciało pokryte delikatnymi, jasnymi włoskami. Czułki jasnożółte, trzeci i czwarty człon często przyciemnione. Ryjek krótki, sięga środkowej pary bioder. Przedplecze i tarczka jednolicie czarne, półpokrywy błyszczące, membrana szara lub ciemnoszara, użyłkowanie ciemne, słabo zaznaczone. Biodra i krętarze czarne, uda czarne z jasnym wierzchołkiem, golenie jasne, z ciemnymi i jasnymi kolcami, stopa w części nasadowej i wierzchołkowej przyciemniona. Brzuszna strona ciała ciemna. W Polsce rzadki choć podawany z dość dużej liczby stanowisk od Pojezierza Pomorskiego po Roztocze. Nie wykazany dotąd z terenów górskich. Preferuje ciepłe nasłonecznione biotopy, związany pokarmowo z roślinami z rodzaju Galium i może z innymi rodzajami roślin zielnych. Gatunek ma w Polsce jedno pokolenie w roku i zimuje w stadium jaja. Owady dorosłe spotykamy w lipcu i sierpniu. Wyłącznie makropteryczny. Długość ciała 2,0-3,0 mm.

Rysunki za Gorczyca, Herczek 2008; paramery w rodzaju Halticus:

Na podstawie:
Gorczyca J., Herczek A. 2008. Tasznikowate - Miridae. Podrodziny: Bryocorinae, Orthotylinae. Klucze do oznaczania owadów Polski, 18(6c): 75 ss.
Wagner E., Weber H.H. 1964. Faune de France, tom 67. Heteropteres Miridae. Paris, 593 s.