Pachytomella parallela:
Samce. Ciało wydłużone, czarne, połyskujące, gładkie, pokryte gęstymi, ciemnymi i jasnymi włoskami. Głowa jednolicie czarna, czasami z dwoma małymi jaśniejszymi plamkami w pobliżu wewnętrznego brzegu oka. Czułki czarne, pierwszy człon stosunkowo krótki, drugi pokryty gęstymi, odstającymi włoskami, trzeci i czwarty człon cienkie, z odstającymi włoskami. Ryjek stosunkowo krótki, dochodzi do środkowej pary bioder. Przedplecze, tarczka śródtułowia i tarczka jednolicie czarne. Poduszeczki przedplecza słabo zaznaczone i tylko lekko wypukłe. Półpokrywy czarne, miejscami słabo prześwitujące, membrana ciemnoszara, użyłkowanie brązowawe lub ciemnoszare. Odnóża ciemne, pokryte krótkimi włoskami i ciemnymi nielicznymi kolcami, u niektórych osobników zakończenie ud i nasada goleni odnóży pierwszej i drugiej pary jaśniejsze. Brzuszna strona ciała czarna.
Samice. Ciało czarne, krępe i owalne, połyskujące, pokryte bardzo gęstymi, krótkimi, złotawymi włoskami oraz dłuższymi, ciemnymi, odstającymi włoskami. Głowa nieco bardziej wydłużona, jednolicie ciemna, jedynie z dwoma niewielkimi, jaśniejszymi plamkami w pobliżu wewnętrznego brzegu oka. Czułki czarne, ostatni człon nieco rozjaśniony. Przedplecze z nieznacznie wyniesionymi poduszeczkami, tarczka śródtułowia niewidoczna, tarczka niewielka. Skrzydła pierwszej pary tworzą krótkie pokrywy, nie zakrywające ostatnich segmentów odwłoka. Odnóża czame ale u niektórych osobników golenie pierwszej i drugiej pary mogą być brązowe, a zakończenia ud jaśniejsze. Pluskwiak znany z nielicznych krajów Europy oraz Algierii. Z Polski wykazywany jedynie raz, z południowo-zachodniej części kraju, jego obecność wymaga potwierdzenia. Gatunek związany z różnymi rodzajami traw (Poaceae), prawdopodobnie wyłącznie fitofagiczny, niekiedy za jego roślinę żywicielską podawano też pięciornik (Potentilla spp.). Gatunek ma jedno (w górach) lub dwa pokolenia w roku (w niższych partiach) i zimuje prawdopodobnie w stadium jaja. Długość ciała samców 3,2-3,8 mm, długość ciała samic 2,1-2,5 mm.

Na podstawie:
Wagner E., Weber H.H. 1964. Faune de France, tom 67. Heteropteres Miridae. Paris, 593 s.
Gorczyca J., Herczek A. 2008. Tasznikowate - Miridae. Podrodziny: Bryocorinae, Orthotylinae. Klucze do oznaczania owadów Polski, 18(6c): 75 ss.
Gorczyca J. 2007. A catalogue of plant bugs (Heteroptera: Miridae) of Polska. Part I. Subfamilies: Isometopinae, Deraeocorinae, Bryocorionae, Orthotylinae, Phylinae. Catalogus faunae Poloniae, Warszawa, 216 ss.