START (HOME)        WYKAZ GATUNKÓW (CHECKLIST)        IKONOGRAFIA (ICONOGRAPHY)        ROZMIESZCZENIE (DISTRIBUTION)        PROGRAMY (TOOLS)        PIŚMIENNICTWO (LITERATURE)        METODYKA (METHODS)        LINKI (LINKS)        O PROJEKCIE (ABOUT)

Miridae   >>   Psallus wagneri

Na podstawie: "Plant bugs (Heteroptera: Miridae) of Poland. J. Gorczyca", Warszawa 2007 oraz "Faune de France, tom 67. Heteropteres Miridae. E. WAGNER et H. H. WEBER", Paris 1964 i "Klucze do oznaczania owadów Polski. Część XVIII. Pluskwiaki różnoskrzydłe - Heteroptera. Zeszyt 6b. Tasznikowate - Miridae. Podrodzina: Phylinae." J. Gorczyca. Toruń 2004.


Rodzaj bardzo liczny, szeroko rozprzestrzeniony w całej Holarktyce, skupiający drobne i bardzo zmiennie ubarwione owady. Jeden z najtrudniejszych do oznaczania rodzajów w całej rodzinie tasznikowatych. W wielu przypadkach rozpoznawane są właściwie tylko samce i to po cechach męskiego aparatu kopulacyjnego. W Palearktyce występuje około stu trzydziestu gatunków i podgatunków chociaż przynależność systematyczna niektórych z nich jest wciąż niepewna.


Psallus wagneri:
Głowa bardziej wydłużona, odległość między wewnętrznym brzegiem oka i zewnętrznym nadustka jest większa lub równa wysokości oka; nadustek nie spłaszczony, dobrze widoczny z bocznej strony, tylny brzeg ciemienia mniej więcej obły; szerokość głowy stanowi 0,50-0,75 szerokości tylnego brzegu przedplecza, rzadko więcej ale wówczas drugi człon czułków wyraźnie dłuższy niż szerokość głowy; nadustek nigdy nie skierowany skośnie ku tyłowi ciała (rys. 25, za Gorczyca 2004); nadustek nie tak bardzo wysunięty (rys. 24, za Gorczyca 2004), część głowy położona poniżej oka jest prawie dwa razy krótsza niż wysokość oka; u samców drugi człon czułków bez guzka; II człon czułków cylindryczny, zawsze znacznie dłuższy niż 10 razy jego szerokości; I i II człon czułków jasny; I człon czułków przyciemniony u nasady, II człon krótszy niż szerokość przedplecza; półpokrywy pokryte łuskowatymi włoskami; ciało zmiennie ubarwione, nie pokryte drobnymi brązowymi punktami; włoski na powierzchni ciała złotawe; uda ciemne; czarne lub czerwonawe, jedynie w części szczytowej jasne; obrączka apikalna nieobecna; kłujka zawsze siegająca przynajmniej do przednich bioder; parempodia szczeciniaste, pulvilli zwykle małe, przylegające do pazurków na całej swej długości, rzadko wolne, jeśli wolne wówczas nie sięgające środka pazurka; zakończenie edeagusa z pojedynczym guzkowatym wyrostkiem (rys. 59-60); wyrostek apikalny edeagusa sięga wyraźnie poza guzkowaty wyrostek (rys. 60).;


Wszystkie fotografie za Gorczyca 2004; głowa, widok z boku, wybrane gatunki oraz zakończenia męskich narządów kopulacyjnych w rodzaju Psallus:


Copyright: Grzegorz Gierlasiński. 2013-2020.